Enviado por xm2008 o día 18.02.2008
Follicuamos toda a noite sen descanso, coma dous seres sen futuro, e pola mañá, mentres a cidade revivolvía con vontade rutiboral, durmisoñamos fusiabrazados e irresponsables. Despois, á media tarde, exciperteite a bicolinguazos e acollícheme carimimosa. Cando me pediches que te fixese tolevoar, obecedinte. Pero non quixen ver como aterrachabas sobre os lastros.