A Sandía

Enviado por ASandalia o día 16.02.2008

Alí estaba sentada na escaleira, ca falda arremangada mentras a suor lle escorregaba polas pernas. Eu, a miraba dende a ventá maxinando os seus papos, húmidos, roxos, descubertos para min. Abrín a boca envolta en auga, desprendín a lingua para que mamara na ameixa quente e xugosa, mentras un dedo tras outro entraban e salían da cova. Levantouse dun salto daquela escaleira, mentras a falda, entre mareas, mostroume as nádegas. Pechei a ventá.